maandag 12 december 2011

We hebben het goed met ons vieren

Wat hebben we genoten, wij, de vier verguisden, toen we onze sociëteit Bij De Dames hielden op zondagmiddag de 11de van de 12de in 2011. Het was een zeer aangename bijeenkomst. Tussen de kerstlampjes en de monchoutaart hielden we beurtelings ons betoog en alles gebeurde zeer gemoedelijk. 
Hier poseren de heren:

(Klik op de foto's voor de vergroting)
 Hier poseren de dames:
 Nog een keertje:
 Louis houdt zijn verhaal, altijd boeiend:
 Frans luistert en ziet alles voor zich:
 José van bezijden gezien:
 De twee dames, enigszins bewogen:
 
Het was een heerlijke ontmoeting in ons clubhuis daar in de weilanden tussen Cuijk en Nijmegen. We komen graag terug, als ons de tijd wordt gegeven en de gezondheid. We hebben het goed met ons vieren.

donderdag 8 december 2011

Bij een kopje koffie in Sionshof

8 december 2011:
Omdat de hulp weer in huis bezig was en hij zich er toch niet behaaglijk bij voelt steeds te moeten babbelen en opschuiven vanwege de werkzaamheden, haalde ik hem op teneinde koffie te gaan drinken waar het ongestoord leuk is. We reden naar Sionshof. In de decemberse dagen brandt daar doorgaans de open haard:
Klik voor de vergroting op de foto's!

Door het raam is het kruispunt te zien, zij het niet erg scherp, met het opmerkelijke monument:

 Een vriendelijke, jonge vrouw met een heel lieve hond zette ons op de foto. Dank je wel!
 Hier is zij. Haar hond heet Mischa en was vrolijk in beweging bij onze aandacht voor hem:
Hier is Mischa van dichtbij te zien. In werkelijkheid is hij nóg véél mooier!
 Zitten, lopen, liggen, hij deed het allemaal. Een heel levendig beestje, en opvallend goed opgevoed:
 Ja, jullie staan er allebei mooi op. Ik zie zelfs Mischa's oogjes: 
 Hier ben ik even de kluts, uh, de hond kwijt...
 Wat denkt zijn vrouwtje nu? Kijk hem bij haar zitten, zo braaf en vertrouwd:
 Een mooie close-up:
 Dit is leuk! Is dit een hond? Ja, het is een hond! Wat doet hij nou?
Frans poseert op mijn verzoek bij de kerstboom.
Ik vind die boom niet zo mooi, maar ja, het gaat om hém en híj is wél mooi:
 Hier zijn we dus. Het kan niet missen:
 Het is ontspannen koffiedrinken in Sionshof:
 Vrouwtje en hondje voelen zich er thuis:
Toch maar even kijken, lijkt Mischa te denken:
 
Koffie en thee. Hier wordt alles vriendelijk geserveerd:
 Gasten op de achtergrond en Frans in the picture:
Nou ja, ik was er ook bij, da's waar:
Frans gaat even kijken naar het sanitair in Sionshof:
Vrouwtje en Mischa gaan weg. Dag aardige mevrouw, dag lieve Mischa: 
 Daar komt Frans weer, hij ruikt de verse koffie, denk ik:
Zelfportret. Hoe moet je dan toch kijken...
O nee, Frans ziet iets te lezen liggen. Daar kan hij niet zomaar aan voorbijgaan:
Het was een uurtje fijne ontspanning.
We reden weer huiswaarts voor de lunch.

zondag 4 december 2011

Die goeie, brave, hartstikke aardige ex-buurman

Hij woont voor onze tegenwoordige begrippen ver weg, wel elf minuten met de auto van ons vandaan. Maar dat wil niet zeggen dat we elkaar nooit meer bezoeken na zijn breuk met zijn partner, mijn buurvrouw van rechts. Onlangs was hij jarig. Een reden te meer om naar hem toe te gaan. Dat deden we dus, vanmiddag.
Hij had koffie voor ons drietjes gemaakt en cake geserveerd. Voor Frans had hij enkele droge koekjes, heel attent, en zo zaten we gezellig met elkaar te babbelen. Het gesprek ging over veel dingen die ons, ouderen, bezighouden, zoals de KBO, thuismaaltijden, clubverbanden, bridgen en volleyballen, maar ook over moord en doodslag in het dorp en in de stad en natuurlijk over de opvoeding van de kleinkinderen. Dat laatste vooral vinden we alledrie een moeilijk ding. Maar het samenzijn was genoeglijk. Wij zaten op de zitbank tegenover hem, hij zat in zijn luie stoel:
Toen vertelde hij dat hij binnenkort de burgemeester moest spelen in een toneelstuk, vanwege het 40-jarig bestaan van de volleybalclub. We moesten lachen van de voorpret en hij haalde de attributen tevoorschijn:
Het verwonderlijke was voor mij dat er ineens een heel andere figuur in de kamer stond. Wat een hoedje met een nog ingepakte ambtsketen allemaal kan doen. Na de kennismaking met de nieuwbakken burgemeester en ons hilarisch gelach grapte hij licht buigend zijn hoed van zijn hoofd. Mona Lisa aan de muur bleef erbij glimlachen, wij op de zitbank ook:
Toen ging hij nog een kopje koffie maken voor wie er zin in had: 
We hebben een gezellige middag genoten bij die goeie, brave, hartstikke aardige ex-buurman. We hopen dat er nog menige, leuke ontmoeting met ons drietjes zal plaatsvinden. Tot slot nog een klassieke foto van Frans:
en een fotootje nog van vanmiddag na de maaltijd van mij:
Is getekend, mede namens Frans: Ine

donderdag 1 december 2011

Van die heerlijke uurtjes samen uit

En ja, waar gaan we graag naartoe?
De kiakoets werd geparkeerd en we stapten
het centrum van het vestingstadje Grave binnen.
Hier steekt Frans over richting de C1000 op de hoek:
     Klik op de foto's voor de vergroting, als je wilt.
Ine is er ook, en nee, dit is geen zwartepiet:
Kijk zelf maar:
Frans doet de brief op de post:
We wandelen richting de werkzaamheden voor het nieuwe winkelcentrum
en de ondergrondse parkeergarage. Grave doet niet minder!
 We lopen langs de afgesloten omheining en
gaan verder via het hofje met de leuke, oude huizen:
 Frans gaat even zitten op het bankje dat er toch staat.
Is dit Brabantse gastvrijheid of puur toeval?
 Oei. Zijn jas is nat.
Dat had hij niet ingeschat toen hij op het bankje ging zitten:
 Belletje trekken, voor alle leeftijden...
Maar doet hij het echt?
 Ine staat theatraal te zwaaien.
Maar ze heeft er wel plezier in:
 Nog eens op de kiek, zwaaien maar!
 Aan het einde van het steegje kom je
in de Rogstraat met de vele, leuke winkels.
Er is al een beetje kerstsfeer en de winkel
die je ziet, is de chique lingeriezaak van Grave:
 En hier komen we aan bij ons stamcafé:
 Frans heeft achter de bar bij de kassa
de verbruikte consumpties afgerekend met Yvon:
 Nog even knusjes hier verpozen met een koffie en een thee:
 Ine is er ook nog, hoor:
 Frans peinst, maar dat doet hij al járen:
Het was een heerlijk middagje uit. De herinnering is zoet en gelukkig.